Podstawowe pojęcia, które powinien znać początkujący żeglarz

Podczas żeglowania nie jeden raz będziemy zmuszeni wykonać określone polecenia. Warto więc przed wejściem na łódkę zapoznać się z najważniejszymi pojęciami ze świata żeglarskiego.

Budowa łódki

Przód jachtu nazywa się dziobem, natomiast tył rufą. Skrajny przedział na rufie pełniący rolę magazynku to achterpik. Kolejny schowek, tym razem pod koją (miejscem do spania) to bakista. Forpik to nazwa z kolei dla małego schowka na dziobie. Bom to element osprzętu wykonany z metalu – ma formę poziomej ruchomej belki, do której mocuje się żagiel (http://klasaomega.pl/wp-content/uploads/2013/03/SPORT-2013-2017.pdf). Kołowrotek ułatwiający obsługę lin żagla to kabestan, a niewielkie elementy, do których mocuje się liny, to knagi. Kilem nazywa się belkę konstrukcyjną (stępkę) – przytwierdza się do niej inne elementy konstrukcyjne łódki, likszparą – otwór na całej długości masztu do mocowania żagla. Miecz to płyta „wychodząca” z dna, dzięki której łódka zachowuje stateczność, rumpel to drążek obsługiwany przez sternika nadający kierunek rejsu, natomiast reling jest barierką rozciągniętą wzdłuż górnego pokładu chroniącą przed wypadnięciem. Szekla służy do łączenia różnych elementów na jachcie, zęzą nazywa się wolną przestrzeń pod pokładem, w której zazwyczaj gromadzą się nieczystości, wanta to lina stabilizująca maszt, a sztag – stalowa linka łącząca szczyt masztu z pokładem. Tam, gdzie nie wolno pływać na silniku, przydadzą się pagaje, czyli krótkie wiosła z owalnym piórem.

Olinowanie i żagle

Szoty to liny do manewrowania żaglem, cuma to lina mocująca łódkę do nadbrzeża. Fałami nazywa się liny służące do wciągania ruchomych elementów łódki – można je zamówić na http://www.czarnieckiliny.pl. Żagiel mocowany przed sztagiem to spinaker, na sztagach mocuje się sztaksle (np. foki), a grot to żagiel przymasztowy. Baksztagiem natomiast nazywa się linę wzmacniającą maszt.

Żeglowanie

Flautą określa się bezwietrzną pogodę, przy której łódka nie jest w stanie poruszać się za pomocą samych żagli. Płynąć z fordewindem to płynąć z wiatrem – zupełnie inaczej niż „na motyla”, kiedy żagle w pełni wykorzystują moc podmuchów. Płynąć w bajdewindzie to po prostu żeglować pod wiatr, co wiąże się z halsowaniem, czyli stałym manewrowaniem jachtem (co przypomina trochę ruch zygzakowy). Kierunek prostopadły do linii jachtu to trawers. Częściowe zwijanie żagla podczas silnego wiatru to refowanie, a knagowanie to zakładanie olinowania na knagi.